Vier maanden geleden loop ik hem zomaar tegen het lijf, bisschop Jan Liesen van Breda. Dan is al naar buiten toe gecommuniceerd dat hij ernstig ziek is en intensieve medische behandeling nodig heeft. Hij weet evenmin hoelang alles gaat duren en of hij veel tijd van leven krijgt. Hij verblijft dan al op afzondering, wordt verzorgd binnen een religieuze gemeenschap en wacht af hoe hij reageert op de medische behandelingen. Ik wens hem alle goeds toe, zeg hem toe te zullen bidden en vraag hem ook nog of er een kans is dat ik hem eind van het jaar mag interviewen voor het Geloofsgesprek. De bisschop zegt toe, onder één voorwaarde: als hij zich goed genoeg voelt.
Er gaan drie maanden overheen. Bijna niemand weet hoe het de bisschop vergaat en of de behandelingen aanslaan. Dan bel ik zijn woordvoerder en herinner hem aan de afspraak met de bisschop. Hij geeft me geen kans, maar zal het de bisschop voorleggen. Na een paar dagen belt de woordvoerder terug, met verrassend nieuws. Je hebt gelijk, zegt hij. De bisschop heeft het toegezegd en voelt zich redelijk. Er wordt een afspraak gemaakt, in het klooster waar de bisschop verzorgd wordt.
Voor het eerst sinds de diagnose van de ernstige ziekte zal Jan Liesen vertellen over de impact op zijn leven. Zijn stem is hees, zijn tred voorzichtig, zijn houding ontroert me. Hij noemt alles bij de naam en draait nergens om heen. Alles uit handen gegeven, met lege handen. Zo voelt het. Alles wat belangrijk was, doet er niet meer toe. Bidden is zijn houvast, vaak met de rozenkrans, soms letterlijk met een kruisje in zijn handen. Elke dag telt alsof het de laatste dag is. En Christus houdt hem overeind. En alle mensen die voor hem bidden. Dat ervaart hij als genade.
Net als de boodschap van zijn vader uit 1990 die hij tijdens zijn ziekte terugvindt. Als een geschenk door de dood heen. Want zijn vader stierf kort daarna. Maar zijn woorden dragen 32 jaar later Jan Liesen: als we doen wat het kerstkind ons voorleeft, dan mogen we met vertrouwen het nieuwe jaar tegemoetzien. Dat vertrouwen wens en bid ik iedereen toe.
Deze column van Leo Fijen staat in KRO Magazine 1. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
Reageren? mailbox@kromagazine.nl of Postbus 23200, 1202 ED Hilversum
