Column Leo Fijen: Schuiven

Leo Fijen was tot 1 november 2019 hoofdredacteur Levensbeschouwing bij KRO-NCRV daarna is hij deels met pensioen gegaan en zal hij als presentator aanblijven en adviezen geven aan de directie op het gebied van levensbeschouwing. In KRO Magazine schrijft hij wekelijks een column over zaken die hem opvallen of bezighouden.

Soms schuift er van alles tegelijk in je leven. Op maandagochtend begin ik met blij gemoed de week en open ik de deur van mijn kantoor. Bij de eerste aanblik weet ik niet wat ik zie en besef ik nauwelijks wat er gebeurd is. Ik wil verder lopen maar kan geen stap meer doen. Overal liggen boeken, kris kras door elkaar. Ik kijk naar de chaos in mijn kamer en begrijp dan pas ten volle wat er is gebeurd. De hele boekenkast is naar voren gekomen en heeft een geweldige ravage aangericht.

Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen en drink eerst maar een kop koffie. Ik haal mijn buurman erbij die onmiddellijk betekenis wil geven aan deze chaos. “Als je loslaat in het leven, gaat het ineens heel snel. Dan laat alles los en begint zelfs de boekenkast te schuiven”, lacht hij me toe. Hij doet meer dan dat, hij komt halverwege de dag anderhalf uur helpen om de ergste troep op te ruimen. Ik dank hem, niet met een grapje, maar met een serieuze opmerking: “Soms heb je een ander nodig om weer over de dingen heen te kunnen kijken en zicht te krijgen op je eigen leven.” Vaak is dat figuurlijk in de zin van relaties, soms is dat letterlijk zoals met deze boekenkast.

De volgende dag komt een dorpsgenoot me helpen om de houten kast te demonteren en sommige onderdelen letterlijk te slopen. Dat lucht op en geeft me ook een ander gevoel: “Loslaten is ook ruimte scheppen om een nieuw begin te maken.” Ik gooi veel weg en bestel een nieuwe kast.

De opluchting duurt maar even. Dan belt mijn vrouw om te zeggen dat het ziekenhuis me eerder wil opereren aan mijn heup. De schrik slaat me even om het hart. Een boekenkast die gaat schuiven is vervelend. Dat is buiten mij. Maar al over een paar dagen een nieuwe heup, dat is andere koek. Dat raakt mezelf. Ik voel me ineens heel klein en ga bidden. Daarna ben ik rustig en bel ik mijn vrouw terug: “Zeg maar dat het goed is komende vrijdag.” Als alles gaat schuiven, kun je het beste de handen vouwen en je toevertrouwen aan God.

Deze column van Leo Fijen staat in KRO Magazine 7. Bent u geen abonnee maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Reageren? mailbox@kromagazine.nl of Postbus 23200, 1202 ED Hilversum