Column Leo Fijen: Oud en toch jong

Leo Fijen was tot november 2019 hoofdredacteur Levensbeschouwing bij KRO-NCRV daarna is hij deels met pensioen gegaan en zal hij als presentator aanblijven en adviezen geven aan de directie op het gebied van levensbeschouwing. In KRO Magazine schrijft hij wekelijks een column over zaken die hem opvallen of bezighouden.

Ze is niet de oudste Nederlander geworden, maar wel de hoogste in leeftijd van alle religieuzen in ons land. Ik heb het natuurlijk over die unieke figuur van zuster Marcelliana. Vorig jaar ontmoette moette ik haar voor het eerst in het klooster aan de Pastoor van Erpstraat in Schijndel waar de Zusters van Liefde hun levensavond vieren. Zuster Marcelliana kon dat als de beste en deed dat bij voorkeur in de kapel. Als wel eens wordt gezegd dat er in ons land minder wordt gebeden, gaat dat niet op voor deze markante vrouw.

Ik was daar om te zien hoe de zusters hun leven weer oppikten na twaalf doden in de eerste golf van corona en werd rondgeleid door de algemeen overste Agnes Vos. Ze had me al voorspeld dat we rond de kapel een luid bidden zouden horen. Dat gebed kwam van één vrouw die als enige in de kapel zat en met harde stem haar gebeden de heilige ruimte in slingerde. Dat was haar manier om verbonden te zijn met allen die haar gebed nodig hadden.

Het typeerde haar om dat te doen met een blijheid alsof er geen corona was. Ik liep de kapel binnen en zag haar toen zitten, geheel in zichzelf gekeerd, totaal vertrouwd met het gebed, intens verbonden met de Schepper. Het ontroerde me diep deze zuster Marcelliana in totale overgave te aanschouwen.

Ik keek naar een heilig tafereel, ik zag van dichtbij een heilige zuster. Ze zal nooit heilig verklaard worden, want er worden haar geen wonderen toegeschreven. Er zal ook geen zaligverklaring komen want ze kende de weg naar Rome niet. Ze wist maar één weg, die naar beneden. Want als je de weg naar beneden durft te gaan, kan God je vinden in de diepste laag van je hart, in de onderste etage van je ziel. En als je zo wilt leven, dan ben je er altijd voor een ander.

Zo heeft zuster Marcelliana in de keuken van het plaatselijk ziekenhuis gewerkt. Dat gaf haar vrede en vreugde. En zo mocht ze 107 jaar oud worden. Ze hoorde niet meer goed, ze kon niets meer zien, maar ze bleef bidden. Zo is ze gestorven, oud in jaren, jong van hart.

Deze column van Leo Fijen staat in KRO Magazine 41. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Reageren? mailbox@kromagazine.nl of Postbus 23200, 1202 ED Hilversum