“Dit is een huis van de journalistiek”, heb ik de afgelopen jaren meer dan eens gezegd over onze omroep. Ik gaf in die periode leiding aan de afdeling journalistiek en wilde ermee zeggen dat de meeste mensen die in dit huis werken een journalistieke opleiding hebben genoten. Of ze nu voor de afdeling video, jeugd, radio, levensbeschouwing of journalistiek hun taak hebben, ze zijn in hun opleiding vooral journalistiek toegerust.
Dat is niet alleen op dit moment zo, maar van alle tijden. En dat reikt van laag tot hoog. Ben Schmitz, de voorzitter van de KRO die me in 1988 de kans gaf om bij dit prachtige bedrijf te komen werken, begon ooit als journalist. En hij zou die houding nooit verloochenen. Toen hem in het jaar van het pausbezoek werd gevraagd naar het profiel van de KRO, antwoordde hij: “We zijn geen missionaire en geen propagandistische organisatie, we zijn een journalistiek instituut.”
En met die open houding wist hij het katholieke achterland en de bisschoppen bij de KRO te houden, zelfs toen behoudende katholieken een eigen omroep wilden beginnen. Met een open blik naar de samenleving, vanuit de waarden van onze katholieke traditie (goedheid, schoonheid en waarheid), steeds weer in verbondenheid met de kwetsbaren en stemlozen en altijd op zoek om perspectief te geven aan ons leven. Dat heeft Ben Schmitz als voorzitter voorgeleefd.
Zijn opvolger heette Gerrit Braks, een markante Brabander met een agrarische achtergrond, een grote persoonlijkheid die vooral inzette op de katholieke nestgeur, een bestuurder die met al zijn netwerken de KRO een stevige plek gaf in het publieke bestel, maar ook een man die zich niet te groot voelde om bij te leren.
Net als Ben Schmitz was Gerrit Braks een trouwe deelnemer van de dagen voor oud-medewerkers. Op de laatste bijeenkomst kwam hij met tranen in zijn ogen naar me toe en bekende hij dat hij blijkbaar oud en breekbaar moest worden om de betekenis van de vieringen op televisie echt te kunnen waarderen. “Ik ben katholieker dan ooit”, lachte hij. Deze zomer stierf hij, net als Ben Schmitz.
We zijn deze voorzitters veel dank verschuldigd. Dat ze mogen rusten in vrede.
