Column Leo Fijen: In memoriam

Leo Fijen is hoofdredacteur Levensbeschouwing bij KRO-NCRV. In KRO Magazine schrijft hij wekelijks een column over zaken die hem opvallen of bezighouden.

Soms gebeuren de mooiste dingen in de luwte van het alledaagse leven. Op 1 februari was er zo’n moment, in de Caroluskapel van het bisdom Roermond. Het was er koud. Iedereen hield zijn winterjas aan. En toch werd ik steeds warmer in die heilige ruimte waar ooit het laatste klooster van de kartuizers in Nederland is geweest. Daar waren tientallen mensen bijeen om Dom Marcellin Theeuwes te gedenken, de Brabander uit Rijen die het grootste deel van zijn leven als kartuizer in de stilte en eenzaamheid van Zuid-Frankrijk heeft geleefd. Die stilte was vrijdag 1 februari tastbaar bij de herdenking, maar ook de eenvoud en puurheid van deze bijzondere contemplatieve reus.

De deken van Roermond ging voor en zong in het Latijn, bijgestaan door de schola. Er klonk veel Gregoriaans, er werd gelezen uit de Schrift. De deken vroeg mij om de eerste lezing te doen. Daarna gingen mijn gedachten terug naar de laatste ontmoeting met deze kartuizer. Hij leerde Nederland in de ‘Kloosterserie’ hoe je ondanks de pijn van de ziekte toch met een blij en ongebroken gemoed op weg kunt gaan naar de dood. “Laat mij leven en sterven uit verlangen naar U”, bad hij vol vertrouwen in de dagen voor zijn dood. Hij stierf uiteindelijk op 2 januari, vlak voor de uitzending op 6 januari. Bijna een maand later klonk het In Paradisum te Roermond: mogen de engelen u begeleiden naar het paradijs. Het ontroerde mij diep. Ik had het gevoel dat we Marcellin
Theeuwes vier weken na zijn sterven andermaal naar de hemel zongen. Dat verdient hij, deze heilige mens die ook zo wijs was. En vanuit die wijsheid beperkte hij zich tot eenvoud en stilte. Want hij leefde voor God, al het andere is relatief.

Zo simpel is het, zo wijs moet je zijn. Zo gelovig en vol overgave ook. Marcellin Theeuwes was het allemaal. Daarom was deze herdenking zo mooi. Omdat ze recht deed aan het leven van deze goede mens. Daarom waren zijn familieleden ontroerd omdat zijn naam en zijn levensmotto nog één keer hardop in Nederland werden genoemd. Bijna niemand buiten de kapel heeft het gehoord. Dat is niet erg. Als God het maar heeft gehoord.

Reageren? mailbox@kromagazine.nl of Postbus 23200, 1202 ED Hilversum

Deze column van Leo Fijen staat in KRO Magazine 7. Bent u geen abonnee maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.