Column Leo Fijen: Heilig

Leo Fijen was tot 1 november 2019 hoofdredacteur Levensbeschouwing bij KRO-NCRV daarna is hij deels met pensioen gegaan en zal hij als presentator aanblijven en adviezen geven aan de directie op het gebied van levensbeschouwing. In KRO Magazine schrijft hij wekelijks een column over zaken die hem opvallen of bezighouden.

Eens in de vier weken komt de auto aanrijden vanuit Maarssen. Achter het stuur zit Kareen, de begeleider en steun en toeverlaat. Naast haar zuster Margareth, heel lang de priorin van dat mooie klooster in Maarssen. De priorij wordt nu voor andere doeleinden gebruikt, zuster Margareth woont en bidt in een zorgcentrum. Haar krachten worden zwakker. Heel lang bleef ze die priorin met dat gerimpelde gelaat en die stralende ogen, steeds weer maakte ze indruk met haar diepe geloof en haar grote vertrouwen in God. Dat wordt alleen maar groter en dieper nu haar fysieke krachten in snel tempo afnemen.

Als
Kareen met zuster Margareth naar Maartensdijk komt voor de eucharistieviering, krijg ik tevoren een mailtje. Of ik op de uitkijk wil staan, zuster Margareth wil ondersteunen bij het uitstappen en wil helpen als ze met de rollator naar de kerk van Sint Maarten loopt. Ik zie dan hoe ze met haar laatste krachten naar haar stoel voor in de kerk loopt. Daar zit ze op de eerste rang om op te gaan in de eucharistieviering. Als die voorbij is, blijft ze vaak lang zitten, alsof het wonder van Christus in haar tijd nodig heeft om dieper door te dringen. Ze kijkt voor zich uit, bidt en is in diepe vrede met zichzelf.

Laatst mocht ik haar verwelkomen en feliciteren. Want ze vierde haar jubileum, ze had zestig jaar lang geleefd met de regels van gehoorzaamheid, armoede en liefde voor Christus. Het is een mensenleven, zo zat ze daar ook. Als een monument van trouw en overgave. Als ik iets geleerd heb van deze zuster Margareth, dan is het wel dat je je kunt geven aan je naaste en aan Christus en dat je daarvan gaat stralen. Je wordt mooier als je jezelf weggeeft. Kijk maar naar haar ogen. Die stralen nog steeds. Dat is ook de paradox van haar bestaan: hoe meer gebroken, des te mooier. Daarom past het bij haar om bij het vieren van zestig jaar professie ook het sacrament van de zieken te ontvangen.

Kwetsbaar leven wordt gevierd met het besef van eindigheid, in het diepst van de gebrokenheid wenkt het licht van God. Zo kijk ik naar haar, een heilige vrouw.

Deze column van Leo Fijen staat in KRO Magazine 45. Bent u geen abonnee maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Reageren? mailbox@kromagazine.nl of Postbus 23200, 1202 ED Hilversum