Wil je gelukkig zijn, maak dan iemand gelukkig. Deze woorden komen tot me in een bericht dat als een mailtje wordt verzonden. Het gebeurt op de drempel van het nieuwe jaar. Ze zijn afkomstig uit de Abdij van Westmalle, niet zo ver van Brecht, kwartiertje van de grens met Nederland. Soms krijg ik zomaar digitale post uit dat bekende klooster. En elke keer maakt mijn hart een sprongetje.
Want het is de afzender die me blij maakt, Ivo Dujardin. Hij was jarenlang de abt van Westmalle en bracht daarna meer dan tien jaar door in Vitorchiano, een abdij van de trappistinnen op een uur rijden van Rome. Daar leerde ik hem kennen in 2009, tijdens een wonderlijke ontmoeting in de kloosterserie. Deze broeder Ivo leefde daar een beetje in de vergetelheid van een buitenlandse abdij.
Ik sprak daar met hem over de eenzaamheid na een bestaan met veel verantwoordelijkheid. Maar ik hoorde daar ook wat anders: dat je als mens niet bang hoeft te zijn voor de leegte. Want in de leegte van je schaduwen en tekorten kun je de ruimte vinden voor iets nieuws. Deze broeder Ivo voelde zich toen ondanks zijn wijsheid en ervaring een novice die kon leren van het leven. Dat deed hij op een bijzondere manier, want hij verdiepte zich jarenlang in het bestaan van de zeven trappisten die 25 jaar geleden in Algerije op gruwelijke wijze werden vermoord. Zijn leegte werd gevuld met de offers van monniken die hun leven gaven voor God en voor de gewone moslims.
Hij schreef daar twee ontroerende boeken over voordat hij weer terugkeerde naar Westmalle. Daar zocht ik hem vorig jaar op, twaalf jaar na onze eerste ontmoeting. Hij was met zijn tachtig levensjaren nog steeds een jonge monnik die niet bang was voor de leegte van de ouderdom en de aftakeling naar het sterven toe. Ik vroeg hem waar zijn jeugdigheid vandaan kwam. Zijn antwoord was duidelijk: je blijft eeuwig jong als je verlangt om er voor de ander en voor God te zijn. Dat had hij geleerd van broeder Luc, een van de vermoorde trappisten die hem en ons allemaal deze wijsheid meegaf: wil je gelukkig zijn, maak dan iemand gelukkig.
Deze column van Leo Fijen staat in KRO Magazine 3. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
Reageren? mailbox@kromagazine.nl of Postbus 23200, 1202 ED Hilversum
