Zo’n drie jaar geleden meldde zij zich bij mij met een mededeling en een vraag. Dat zij van plan was om de monniken te volgen die gingen verhuizen van hun te grote abdij van Sion in Diepenveen naar Schiermonnikoog. En of ik belangstelling had om met haar in zee te gaan en deze productie onder RKK- en KRO-vlag uit te zenden. De vraag bleef lang hangen, de mededeling werd door haar snel ter hand genomen.
En dan heb ik het over Anne Christine Girardot, een bevlogen vrouw die de kunst verstaat om in haar ideeën te geloven. Ze droomde van een documentaire die ooit op een prestigieus festival te zien zou zijn. Ze ging aan de slag en stak er veel eigen geld in, geholpen en gesteund door haar eigen man, John Gruter, ooit de bedenker van De wandeling. Samen hebben ze een eigen productiemaatschappij, samen leven ze hun eigen droom.
Na maanden klopte ze weer bij mij aan. Ze had fantastisch materiaal, maar ze had ook financiële ondersteuning nodig. Alleen ging zij het niet redden. Ik beloofde haar erover na te denken en wilde natuurlijk ook haar opnames bekijken. Ze maakte een voormontage en raakte mijn hart. Ik zag monniken die u en ik hadden kunnen zijn: dromers vol van twijfels, gewone mannen die met vallen en opstaan al twintig of dertig jaar God zoeken en met elkaar leven en bidden, authentieke koppen die de moed hadden het vertrouwde achter te laten en opnieuw te beginnen op Schiermonnikoog.
Ik werd stil van hun vragen die mijn en uw vragen kunnen zijn: hoe doe je dat, loslaten en thuiskomen? Ik stuurde de voormontage naar de netmanager die binnen een uur antwoordde: hij wilde dit op Kerstavond uitzenden, zo goed vond hij het. En natuurlijk zegde ik Anne Christine financiële steun toe.
Zo kon zij de documentaire van haar dromen maken die vorige maand in Parijs tot het beste levensbeschouwelijk programma van Europa werd uitgeroepen. Wat is het geheim van dit succes? Een vrouw die in haar droom gelooft en monniken die ons een spiegel voorhouden: je kunt opnieuw beginnen in het leven als je maar vertrouwt op God.
