Aan het begin van de Advent was ik even een paar dagen weg. Uitblazen, op adem komen, na een jaar dat niet zomaar aan mij voorbij was getrokken. Ik voel me bevoorrecht om nog van alles te kunnen doen, in de Abdij van Egmond, als uitgever en ook met de geloofsgesprekken op de zondagochtend.
Ik ervaar het als een geschenk om dat allemaal nog te mogen doen, maar moet daar soms ook weer aan herinnerd worden. Bijvoorbeeld door mijn schoonmoeder die de gezegende leeftijd van 95 jaar heeft bereikt, nog steeds twee kranten leest en nog helemaal bij de les is. Als ik bij haar ben, zie ik tegelijkertijd dat ze steeds moeilijker loopt, voor het grootste deel van de tijd in haar rolstoel zit en met steeds meer beperkingen leeft.
Als ik haar vraag of het leven nog de moeite waard is, hoeft ze niet lang na te denken. Steeds weer verlangt ze naar de dag van morgen en koestert ze het leven, is haar antwoord op mijn vraag. Als we de derde kaars naar Kerstmis ontsteken, doen we wat mijn schoonmoeder voorleeft: een mens van verlangen te zijn, naar het licht in het donker. Dat houdt ze mij ook voor: hoe wil je leven, als een mens van verlangen of als een mens van vervulling?
Het is een vraag aan ons allemaal: of we willen leven van verlangen naar de ander dan wel ons bestaan willen leiden vol van onszelf? Mijn schoonmoeder heeft alle reden om met zichzelf bezig te zijn, maar doet dat niet. Ze wil, ook in de winter van haar bestaan, leven van verlangen naar de ander. En dan neemt ze op de koop toe dat ze niet weet hoe veel tijd ze nog krijgt en steeds vaker slechte dagen ervaart.
Als je zo van verlangen leeft, laat je je ook dragen door de zusters die haar verzorgen en door haar kinderen die altijd voor haar klaar staan. Voor mijn lieve schoonmoeder steek ik de derde kaars op. Omdat ze me leert dat je tot aan je laatste adem kunt blijven verlangen naar de dag van morgen. En zo is ze gestorven, in de vroege uren van 30 november. De dag van morgen is voor haar het eeuwige licht geworden. Dag lieve schoonmoeder, dank voor alles.
Deze column van Leo Fijen staat in KRO Magazine 50. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
Reageren? mailbox@kromagazine.nl of Postbus 23200, 1202 ED Hilversum
