Column Leo Fijen: Thuiskomen

Leo Fijen was tot november 2019 hoofdredacteur Levensbeschouwing bij KRO-NCRV daarna is hij deels met pensioen gegaan en zal hij als presentator aanblijven en adviezen geven aan de directie op het gebied van levensbeschouwing. In KRO Magazine schrijft hij wekelijks een column over zaken die hem opvallen of bezighouden.

Thuis wacht er niemand op je. Dus doe maar rustig aan, neem de tijd op de terugreis. Die raad kreeg ik meer dan eens te horen. Want ons dorp was uitgevlogen, onze kinderen zijn al lang het huis uit en gedeeltelijk ook met vakantie. Dus waarom zou je je haasten? Daarom maakten we nog een tussenstop in het Zwarte Woud voordat we huiswaarts gingen en ook daarvoor de tijd namen. Want thuis wachtte er niemand op de zondag dat ons dorp een uitgestorven indruk maakte.

Ook die zondag in juli dat we de auto voor ons huis parkeerden. Inderdaad, alles was stiller dan stil. Thuis wacht niemand op je, of het moeten de kranten zijn. Maar ook die waren er niet want die gaan in de vakantietijd altijd naar een goed doel. Als de post ook geen verrassingen brengt, ruim ik de auto uit en draag alles naar boven, richting wasmachine. Die staat naast mijn zolderkamer waar ik graag ben en altijd deze column schrijf. Dus als alle tassen en koffers weer op hun plek staan, doe ik wat ik niet laten kan: ik kruip achter mijn tekstverwerker en kijk in mijn mailbox.

Dan hoor ik gestommel op de trap, gevolgd door licht gegiechel. En dan zie ik het blije gezicht van mijn oudste kleinzoon die me begroet en even later de ondeugende lach van de jongste kleinzoon die zijn armen om me heen slaat. Ik had de voordeur open laten staan en zij zijn stiekem binnengeslopen. Op het schoolplein tegenover ons huis hadden ze gevoetbald en gewacht op opa en oma. Toen ze onze auto zagen staan, wisten ze niet hoe snel ze binnen moesten glippen.

Dat is het geschenk van kleinkinderen, ze wachten op je als niemand op je wacht. Ze denken aan je als iedereen je vergeet. Ze lachen naar je als je net thuis bent. En ze geven je een knuffel als je dat niet verwacht. Maar ze blijven kinderen, ravotten graag in huis en rennen even later zo hard door de huiskamer dat de paaskaars omvalt en in twee stukken breekt. Ik schrik even, maar realiseer me tegelijk: kleinkinderen die naar je uitkijken mogen brokken maken.

Deze column van Leo Fijen staat in KRO Magazine 34+35. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Reageren? mailbox@kromagazine.nl of Postbus 23200, 1202 ED Hilversum