Column Leo Fijen: Bisschop Bekkers

Leo Fijen is hoofdredacteur Journalistiek en Levensbeschouwing bij KRO-NCRV. In KRO Magazine schrijft hij wekelijks een column over zaken die hem opvallen of bezighouden. Deze week: Bisschop Bekkers.

Door onze vaste columnist Leo Fijen

Midden in de zomer ben ik op een warme zondag in Sint-Oedenrode. De deuren van de kerk staan open voor ieder die naar binnen wil.

Dat is in de geest van de bisschop die hier geboren en begraven werd, alweer 50 jaar geleden. Het gaat om de meest bekende en geliefde bisschop die Nederland heeft gekend, Marinus Bekkers.

Zijn graf is nog steeds een pelgrimsplek, iedere dag liggen er verse bloemen. Zijn naam staat voor liefde voor de gewone mens door alles heen. Zijn foto roept herinneringen op aan de baanbrekende jaren zestig toen hij een brug probeerde te slaan tussen leer en leven en mensen wees op de eigen verantwoordelijkheid.

Hij verschool zich nooit achter zijn ambt en vond dat een bisschop moest spreken als de nood van mensen daar om vroeg.

Daarom bleef hij zijn verhaal houden voor de KRO-televisie, ook toen andere bisschoppen hem vroegen om meer terughoudend te zijn. Dat deed hij niet, deze bisschop van het bevrijdende woord.

Er zitten zeker 150 mensen in de kerk wanneer ik dit verhaal vertel over de bisschop die probeerde te luisteren naar mensen en nooit bang was om het voor hen op te nemen, zeker rond toenmalige delicate thema’s als het eigen geweten bij seksualiteit en gezinsuitbreiding.

Ik heb mijn woorden nog niet uitgesproken of er komt een vrouw naar me toe. Ze vertelt het verhaal van haar moeder die bij de derde bevalling bijna het leven liet en toen van de artsen de strikte opdracht kreeg om niet meer zwanger te worden.

Een nieuwe bevalling zou haar fataal worden, dat kon het lichaam niet aan. Ze luisterde naar de artsen, koos voor geboortebeperking en verborg dat niet voor de kerk. Dat hoefde ze ook niet, ze bleef welkom. Dat speelde allemaal in de jaren na het bevrijdende spreken van bisschop Bekkers.

Hij was ook na zijn dood voor deze moeder een reddende engel. Dat vertelde haar dochter mij, niet zonder emotie. Ze typeerde de bisschop als een engel die haar moeder in veilige haven bracht en mensen kon bevrijden. Daarom is zijn graf ook 50 jaar later nog steeds een pelgrimsplek.